Co to jest zasiedzenie? Zasiedzenie nieruchomości – ile trwa?

Zasiedzenie – uwagi wstępne

Zasiedzenie…, ciągle słyszymy, powtarzamy, ale co dokładnie kryje się za tym słowem? Najprościej rzecz ujmując, zasiedzenie jest to jeden ze sposobów nabycia własności. Przez zasiedzenie stajemy się właścicielami nieruchomości, ruchomości, możemy zasiedzieć użytkowanie wieczyste oraz służebność gruntową czy służebność przesyłu. W niniejszym wpisie skupimy się na zasiedzeniu nieruchomości i zasiedzeniu ruchomości, gdyż do ich nabycia przez zasiedzenie dochodzi najczęściej. Pamiętaj – do zasiedzenia dochodzi z mocy prawa, po spełnieniu warunków wskazanych w ustawie, o czym poniżej.

Kiedy dochodzi do zasiedzenia?

Zasiedzenie nieruchomości

Zgodnie z art. 172 § 1 i 2 kodeksu cywilnego – Posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze(§ 2). Z powyższego przepisu wynika, że do zasiedzenia nieruchomości konieczne jest stwierdzenie dwóch warunków: po pierwsze – samoistne posiadanie nieruchomości w sposób nieprzerwany, po drugie – upływ czasu. Dobra wiara lub zła wiara nie jest jedną z przesłanek zasiedzenia nieruchomości, wpływa jednak na czas potrzebny do zasiedzenia nieruchomości.

Co to znaczy „samoistne posiadanie”?  Jest to uznawanie siebie za właściciela, zachowywanie się jak właściciel danej nieruchomości, władanie nieruchomością jak właściciel czy mówiąc inaczej – pokazanie innym, że to ja jestem właścicielem np. grodząc daną działkę, uprawiając ziemię czy robiąc elewację domu. Drugą przesłankę zasiedzenia nieruchomości stanowi upływ czasu. Wchodzą w grę 2 terminy: 20 lat – w przypadku posiadania w dobrej wierze i 30 lat – w przypadku posiadania w złej wierze. Dobra wiara to nic innego jak usprawiedliwione, ale błędne przekonanie posiadacza, że przysługuje mu prawo własności do danej nieruchomości, np. widniejemy w księdze wieczystej jako właściciele, niemniej jednak jest to błąd i akurat tej nieruchomości właścicielami nie jesteśmy. Zła wiara ma miejsce wtedy, gdy posiadamy nieruchomość, ale wiemy, że formalnie właścicielami nie jesteśmy. O tym czy jesteśmy posiadaczami nieruchomości w dobrej czy złej wierze rozstrzyga chwila, w której posiadacz objął nieruchomość w posiadanie samoistne.

Posiadanie samoistne prowadzące do zasiedzenia musi być nieprzerwane, czyli musi być wykonywane w sposób ciągły – musi trwać przez cały okres zasiadywania. Niemożność posiadania wywołana przez przeszkodę przemijającą nie przerywa posiadania.

Zasiedzenie ruchomości

Zgodnie z art. 174 § 1 kodeksu cywilnego – Posiadacz rzeczy ruchomej niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada rzecz nieprzerwanie od lat trzech jako posiadacz samoistny, chyba że posiada w złej wierze. Przy zasiedzeniu ruchomości mamy do spełnienia trzy warunki: po pierwsze – samoistne posiadanie ruchomości w sposób nieprzerwany (podobnie jak przy zasiedzeniu nieruchomości), po drugie – upływ czasu ustawowo określony na minimum 3 lata, po trzecie – posiadanie w dobrej wierze (!!!). Posiadanie w złej wierze wyklucza zasiedzenie ruchomości. Co więcej, jeżeli początkowo wejdziemy w posiadanie ruchomości w dobrej wierze, ale w trakcie biegu terminu 3-letniego dowiemy się, że nie jesteśmy właścicielami ruchomości (zła wiara), nie będziemy mogli zasiedzieć ruchomości. Dobra wiara musi trwać przez cały czas trwania terminu koniecznego do zasiedzenia ruchomości.

Kto może zasiedzieć daną rzecz?

Może to zrobić tak osoba fizyczna, jak i osoba prawna.

Jeżeli potrzebujesz konsultacji w sprawie zasiedzenia – zapraszamy. Adwokat Michał Dobies służy pomocą w sprawa z zakresu prawa cywilnego. Zapraszamy do kontaktu telefonicznego, mailowego lub odwiedzenia naszego biura w Warszawie oraz Filii w Żurominie.